Z nowym rokiem goście idą. Rybnicka kuchnia Aleksandra Szojera

W skwierczącym mrozie na drewnianych sankach opatulony kocami ciągnięty przez mamę czy tatę przemierzałem zasypane śniegiem rybnickie chodniki w drodze do kolejnych wujków i cioć. Kiedy starsi klachali i zajadali się moczką i makówkami ja odkręcałem lampki choinkowych girlandów albo wpatrywałem z rozdziawioną gębą w ruchomą stajenkę wujka Karlika i niezmiennie wcinałem świąteczne pierniczki, ciasteczka czy babki. 

Rodzinne odwiedziny przeplatał obchód rybnickich betlejemek, spośród których najbardziej uwielbiałem ruchomą w Ligocie. Nie mogłem oderwać wzroku od poruszających się królów i pastuszków oraz machającego ręką na błogosławieństwo Dzieciątka a betlejemkowa fascynacja pozostała mi do dziś.

Kiedy już chodziłem do szkoły uwielbiałem zaś zjeżdżanie na sankach w wszelkich możliwych górek: u sąsiada, na szkolnym placu i na przykopie w drodze do szkoły, a kiedy rodzice zaszaleli, na kozich górkach, gdzie do tej pory zjeżdżamy z bratankami w coraz rzadsze śnieżne dni. Tym sposobem zimny styczeń stawał się najbardziej wyczekiwanym okresem roku, w którym właściwie nie sposób było się nudzić.

Do prawdziwej ekstazy doprowadzała jednak sanna, którą czasami organizował wujek w Jastrzębiu. Długi sznur sanek ciągnął wówczas traktorem przez zasypane śniegiem polne drogi do entuzjastycznego wrzasku trzymających się kurczowo sanek dzieciaków.

Z nostalgii tyle pożytku, ile praktycznych wniosków da się wyciągnąć.

Choć dzisiaj o sannę trudniej i z chrześniakami z wytęsknieniem wyczekujemy tego jednego czy dwóch zimowych dni, kiedy śniegu starcza, żeby pozjeżdżać, to nic nie wadzi, żeby poodwiedzać rodzinę i znajomych.

Być może na początku się zaskoczą, ale pewnie ucieszą, że ktoś przerwie ich telewizyjnych ciąg. A oczekując na rewizyty napieczmy, ile się da, by nakarmić tradycję, że w domu na gościa zawsze czeka domowy wypiek. Najlepiej z młodymi, którzy wbrew pozorom uwielbiają oderwać się od ekranów, jeśli tylko ich zachęcimy, łagodnie pokierujemy i pochwalimy za kuchenną pomoc, nawet jeśli niezbyt na początku zręczną.

Nic lepszego na zimowe długie wieczory niż robienie rzeczy wspólnie, a cóż przyjemniejszego niż pieczenie smakołyków. Młodzi łapią bakcyla w okamgnieniu i nierzadko stają się domowymi ekspertami od wyrabiania łakoci. Podaję przepis na moje ulubione (poza kołoczem) ciasto dzieciństwa, ale jeśli wolimy brownies, mafinki, czy cokolwiek innego - do dzieła, najważniejsze, żeby wszyscy mieli frajdę. 

Aleksander Szojer

Murzynek. To ciasto o mało poprawnej politycznie nazwie jest godnym konkurentem modnych brownies. Pulchne, wilgotne obezwładnia kubki smakowe głębokim smakiem kakao. Jako bajtle (dzieci) walczyliśmy i jako dorośli wciąż walczymy o krańce wypieku, gdzie najwięcej doskonale chrupiąco-lepkiej czekoladowej polewy.

Składniki na 1 formę:

• 400 g cukru (2 szklanki poj. 200 ml)
• 100 ml (0,5 szklanki) wody
• 1 kostka margaryny (250 g) lub taka sama ilość masła, choć margaryna sprawdza się lepiej niż masło
• 3 łyżki kakao
• 3 jajka
• 250 g mąki pszennej (2 szklanki) z 2 łyżeczkami proszku do pieczenia
• Jeśli lubimy: garść rodzynek i/lub rozdrobnionych orzechów włoskich
• Łyżka bułki tartej

Przygotowanie:

• Cukier, wodę, kakao i margarynę zagotować w rondelku i dokładnie rozmieszać, by nie powstały grudki. Pozostawić do ostudzenia na 15 min i odlać 0,5 szklanki na polewę.
• Włączyć piekarnik do nagrzania na 180°C.
• Rozbełtać 3 jajka widelcem i wmieszać do przestudzonej masy. Przesiać do niej mąkę z proszkiem do pieczenia, dodać bakalie, jeśli używamy i zamieszać do uzyskania gładkiej masy.
• Przelać do formy wysmarowanej margaryną i wysypanej bułką tartą. Wstawić do nagrzanego piekarnika i piec 60 minut.
• Zostawić w uchylonym piekarniku. Po ok. 30 min oblać po wierzchu pozostawioną polewą. Wyjąć do pełnego wystudzenia.

Podpowiedzi:

• Do wysmarowania formy wystarczy reszta tłuszczu z folii po margarynie czy maśle.
• Ciasto nie wyrasta prawidłowo w formach niskich. Najlepsza jest wysoka forma babkowa - nasza ma 38 cm długości, 12 cm szerokości i 8 cm wysokości.
• Najekonomiczniej podwoić ilość składników i upiec dwie babki za jednym razem.

Więcej przepisów z Rybnickiej kuchni Aleksandra Szojera TUTAJ